İnanmıyorum,
İnanamıyorum,
Olmaz,
Olamaz,
Bu sen olamazsın!

Sen,
Böylesine duyarsız,
Böylesine duygusuz,
Böylesine acımasız olmaz,
Olamazsın!

Yüreğim kabul etmiyor,
Edemiyor!

Benim tanıdığım,
Sevdiğim insan bu olamaz diyor.

Sen bilmiyorsun ama,
Bu yüreğim hergün darmadağın oluyor,
Ruhum benden uzaklara,
Her bir tarafa savruluyor.

Bitmiyor acılarım,
Sancılarda kıvranıyorum.

Böyle bitmemeliydi,
Böyle bitirmemeliydin,
Senin için hiç mi birşey ifade etmedim!

Ruhum yerlerde sürünüyor şimdi,
Bu muydu istediğin!

Başlamayalım bu aşk hikayesine,
Bizi bozar dememiş miydim?

Elime aldığım her lokma elimde kalıyor,
Yiyip yemiyeceğime karar veremiyorum.

Boğazıma diziliyor,
Her seferinde, çiğneyip yutamıyorum.

Sindirip yutamadığım bir de,
Bu arkadaşlığı bitiriş tarzın...

Öyle bir oturdu ki içime,
Kaldıramadım!

Hiç mi değerim yoktu nezdinde,
Nedendi bu kadar değersizleştirdiğin,
Hiç mi haketmemiştim bir kuru kelamını,
Vermeyecek misin artık Allah’ın bir selamını?

Ne diyeyim ki ben sana,
İçinden gelmiyorsa,
Bunu da kabullenmek gerekiyor,
Yüreğim kan ağlasa da!

Perihan METİN