BÜYÜK GÜN --- KIYAMET

Büyük gün geldiğinde kıyamet koptuğunda
Yeryüzünde ki hayat bitip son bulduğunda

Dünyanın ölümünü seyrettirseler bana
Şahit olmak isterdim o muhteşem zamana

Güneş ‘in söndüğü gün Ay’ın döküldüğü gün
Tüm insanlar dirilip rabbine döndüğü gün

Dağlar yürütüldüğü denizler kaynadığı an
Gökler parçalandığı yerler yarıldığı an

Sur ‘a üflendiğinde o ilahi emirle
Başımı kaldırayım doğrulayım tekbirle

Topraktan sıyrılayım ya Allah deyip de ben
Tevhit sancağın alıp ben gideyim en önden

Başlasın yolculuğum en uzak mesafeden
Denizler ötesinden yerin bittiği yerden

Kırk yıl sürsün yolculuk ter döküp yorulayım
Fırtınalar uçursun rüzgârla savrulayım

Yetmiş dağı tepeyi yalın ayak gideyim
En keskin virajlarla kıvrılıp büküleyim

İçimde arzu özlem büyüdükçe büyüsün
Gözlerim yaşla dolsun azalarım çözülsün

Öfkeli tufanlarla dağılsın zerrelerim
Atomlara karışsın arşa çıksın küllerim

Yolsuz ıssız çöllerle yolum kesiştiğinde
Üşenip yılgınlığa yer olmasın içimde

İnler cinler yürürken Arasat meydanına
Utanmadan çıkayım rabbimin huzuruna

Mukaddes emaneti sunayım sahibine
Ellerimi açayım yalvarayım Rabbime

Deyim ki yüce rabbim kırk yıldır yürüyorum
Kapına geldim senden merhamet diliyorum

Ruhumu kırk bir kere şükürle yıkasınlar
Layık olduğu yere tevhitlerle koysunlar

Desinler ki ey Âdem vuslatın tamamlandı
Sıyrıl çık kılıfından ona lüzum kalmadı

Tövben kabulü için imzalandı fermanın
Dünya hayatın bitti hükmü kalktı zamanın

Muhittin Laçin (misali)