dedikleri doğruysa kanatların var,
ama önce ikna olman lazım...

hep uykularına denk geliyor,
yetişemiyorsun.
sayısız çocuk arkadaşlarım koşturuyorlar sokaklarda,
fethediyorlar dünyayı,
üstlerinde gök kuşağından gömlekleri;
“aşka aşıklarmış” öyle yazmışlar...

aklından geçen kelimeleri takip etmekte zorlanır insan zaman zaman,
bilirsin...

uzun uzun susmuşsundur; belki bütün bir hayat...
dilsizleri dahi kıskanmışsındır;
ah nasıl da güzel ifade ediyorlar diye kendilerini...

her sözün yargılanmıştır,
soluduğun hava kaçmaya korkar olmuştur dudaklarının arasından...

ensenin sıcaklığını,
saçlarındaki teri hissetmek, bilmem kaç kilometre uzaktan,
en şiddetli fırtınalardan kurtulur da gelir ve değer elime;
sen avuçlarının arasında sıkarken çarşafını parçalarcasına...

hayal ettiğim senlere,
belki dünden razısındır
hayat dediğin takandan inip,
gözlerin ne kadar kapalıysa
o kadar güçlü rüzgarlarla giden yelkenlilerime binmeye...

aklından geçen kelimeleri takip etmekte zorlanır insan zaman zaman,
bilirsin...