Klavyenin tuşları ile ‘Poyraz gibi esiyorsun
Elinde satır masum olanları da kesiyorsun
Şairim ben ‘deyip kendini fazla kasıyorsun
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim


Büyüdükçe “küçül gelecekte seni ansınlar
Biraz hoş görülü ol kardeş adam sansınlar
İnsan ol hastalığına ve ölümüne yansınlar
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim


Bazı şair kardeşlerim de kibir hastalığı var
Dünya ‘kimseye ‘olmadı size de olmaz yar
Ukalalık değil ‘insana ‘insanlık kalacak kâr
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim


İstediği kadar gocunabilirler yarası olanlar
İnsanlıkta değil cesareti klavyede bulanlar
Tarihten ‘silinir insanlıktan ’sınıfta kalanlar
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim


Cümle bu “Ne kadar köfte o kadar ekmek
Revamı ’camiaya bu kadar sıkıntı çekmek
İçinden gelmeli insanın zeytin dalı dikmek
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim


Kışlalıyım “Adam olanlar başımızın tacıdır
Kendi şiirine kendi puan veriyor çok acıdır
Erdem edep haya yaralı gönüllerin ilacıdır
Bu kadar kibre gerek yoktur şair kardeşim

Selaattin çoban.21.07.2019.Esk.Türkiyem.