yine hırçın hırçın esiyor rüzgarın
yanağımı yalayarak tutunaksız yapraklara
gecelerin daha sıcaktır biliyor muydun
ah Elaziz bu ışıkların
gözlerimi kamaştırıyor
terleyen asfaltlı yollarında yakamozlar
caddelerinde yorgunluk
yokuşlarında kaldım halsiz
bu gece ayrılıyorum senden
sorgusuz sualsiz
gidiyorum Elaziz...

bir daha görürmüyüm seni çıplak gözle
yanar mıyım sıcağında
gök şahit
kaç baharı üfledik pencereden beraber
Harput’ta eriyen karın izlediği yoldan
gelip geçenleri izledik
bir tuhafım bugün
bir şey tutuyor beni tam şu kalbimin üstünden
sıkıyor da sıkıyor
tüttürdük dumanımızı bunca zaman
ateşsiz
bilmem farkında mısın
gidiyorum Elaziz...

varlığımı hissettirmedim
gidişim sakin olur
beni hatırlama n’olur
ben seni bildiğim kadar
sen beni bilmiyorsun
olsun
inerse bir gün gökyüzünden ömrü uzun kargalar
sayfalara işlediğim şiirler okunsun
bilmezsin kaç sabaha seslerinde uyandığımı
suskun
dört baharım burada giz
bıraktığım sadece kalemlerden iz
beşinci bahara doğru
gidiyorum Elaziz...


şimdi gidiyorum baharın peşinden
kaçan ben değilim
kovalayanım da yok zaten
yollarında volta attığım şehir
sıcaklığın bitmesin
sensizdim doğduğumda
yine kalabilirim sensiz
hoşça kal Elaziz...