Güneşin battığı yerde gözleri kamaştırır ay ışığı
Çan çalar,çalınmış hayatlarda ertelenmiş umut
Sustukça susar şehir,sessiz kalır çığlık
Büyüdükçe büyür küçük insanların hayalleri .!

Gece buruk karanlıklara banklar olur yatak
İsyanında kurur masumdur gözyaşı
Hayali düşer kaldırımdaki zengin ayak kokusuna
Utanır gece gerdikçe gerer siyah perdesini.!

Kurar kurt sofrasını sıraya giren kedi ve köpekler
Çöp bidonlarında çevrelenir yüzü karalılar
Geceden mi karaya boyanır kirli adamların yürekleri
Sokak dipleri boş sandallar üşüyen solukların sığınağı.!

Gökyüzü sıkkın koşturdu imdada bulut
Yağdıkça yağdı
Saklanacak saklayacak yer yok
İnsanım dedim baktım kendime
Ellerim kaydı yüreğimde ki inandıklarıma.!

Körpe yürekler ağlıyor hapsedildiği boş şişelerde
Yıldızlardan döküldü cehaleti taşlayan yağmur damlası
Yağdıkça yağ,açıldı ellerim,açıldı avuçlarım
Islanmak istiyorum,hakların közü yaktı yüreğimi .!

NURTEN TARIM