Geçmiş zaman olur ki

Zaman çok şey alıp götürse de
Gördüm, evet oydu

Kestane rengi saçlarının
Omuzdan aşan kısmını açık sarıya
Boyayıp beline sererdi
Her zaman bir yarım sarışın havası vardı
Kaşlarını kılıç gibi çeker
Kirpiğini ok gibi ayrık yukarı dikerdi
Yaya gerilmiş ok gibi
Hala öyle

Kocaman gözleri ürkmüş kedi gibi
Dört yana dönüyordu hala öyle
Öyle olmasına öyle de
Beni tanımadı

Yine sevdiği parlak elbiseler giymişti
Yalnız kokusunu değiştirmiş
Benim kokladığım o koku yoktu
Hırçınlığını derin bir olgunluğa birakmış
Karşı masamda oturuyordu
Göz göze geldik çokça
Tepkisizdi

Hatta bu da kim der gibiydi
Yemeğini bitirmiş üstüne sıgarasını yakmıştı
İki yana boş boş üfleyerek üst üste
Eskinden içmiyordu

Bende çok değişmemiştim
Fiziğim onun bildiği gibi duruyordu
Saçlarım da hala gür ama gümüşe çalmış
Karagözlerim eskisi kadar parlamasa da

Kalkmaya yeltenince
Çaktırmadan ayaklarımı öne doğru uzattım
Yavaş bir hamle nazik bir seslenişle
_ beyefendi rica etsem toplanırmısınız biraz
Dedi
Yavaşça tabi dedim
Gözlerine sokularak kalkıp centilmence
Geçti gitti arkasına bakmadan

Yok yok tanımamıştır beni
Ama oydu yanılmam imkânsız

Ahmet Coşkun