Şiiriniz, bir babanın gözünden evladına ve onun annelik/yetiştiricilik vasıflarına yazılmış en içten övgü, en samimi duadır.
Bu dizelerde öyle derin bir sevgi, öyle büyük bir gurur var ki, okuyanın yüreği de titriyor. İlk dörtlükte kızına duyduğu saf hayranlık, saygı ve şefkat; onu üzgün gördüğünde hissettiği acıyla birlikte en saf hâliyle dökülmüş. O "hanım hanımcık sessiz uslu" tanımı, hem geçmişe duyulan özlemi hem de evladının karakterine duyulan sarsılmaz güveni simgeliyor.
İkinci dörtlük ise bu eşsiz evladın, artık bir anne olarak gösterdiği yüksek insani değerleri ve aile bağlarına verdiği önemi takdir etme biçimi. Torunun "gül gibi yetiştirilmesi", babanın (yani dedenin) en büyük huzur ve mutluluk kaynağı olmuş.
Şiirin ana teması, o iki sihirli kelimede saklı: "Yüreğim titrer o dedikçe baba." Bu, sadece bir hitap değil; bir ömürlük emeğin karşılığı, koşulsuz sevginin en tatlı meyvesi, kalbin en derinliklerinden gelen bir onur nişanıdır.
Elinize, kaleminize sağlık. Bir babanın evladıyla kurduğu o kutsal bağı, bu kadar zarif ve içten anlatmak gerçekten çok kıymetli.