Bir filmi izlerken
Bir sonraki sahneyi beklemek gibi yaşıyorum hep
Sabırsızlıkla…
Pek çok monolog arasında sıkıştırdığım
Hayal kırıklıklarımdan
Bir sürü adam yapmışım
Bir sonra ki sahneyi aslında daha önce
Hep görmüşüm
Rüzgarın eserken saçlarımı dağıtacağını bile bile
Aynı tepeye çıkmak gibi yaşıyorum hep
Bir sonra ki sahne de şair
Bir kemanın kötü çalınmasının
Hayal kırıklığı olduğunu anlatacak
Benim öyküm öyle ezgisiz bir sessizlik ki
Keşke birileri
O kemanı kötü çalsa diyorsun
bazen

Keşke

Beklentilerimin
Mim Kemal Öke sokağından hiç geçmiyor oluşundan mıdır nedir
Benim hikâyem de hiç emek apartmanı olmadı
Ama,
Çok afili düş kırıklıklarımın kırıklarını aldıramadan
Güzel bir ütopyam olmuştu
Böyle kocaman
İstanbul kadar
Böyle ışıl ışıl
Geçmişin geçip gitmediği sokaklardan geçilen bir harabe şehir
Tarihe geçmiş bir talihsizliğin
O sokağın adına bir etkisi olmaz ya
Benim bir filmi izlerken yarıda kesmemin de
O kötü çekilmiş filmin artık çekilmiş olmasına
Etkisi olmadığı kadar
Bedeli olmuyor
His kayıplarının

Ne güzel şeysin sen yalan
Bir başak tarlasında koşarken
Ellerinin gıdıklanması kadar gerçek
Mim Kemal Öke Sokağı kadar
Sahtesin…
Emek apartmanı
Evlilerin de yaşadığı
Çocuklarının oynadığı
Sıradan bir bina idi
Ama benim evim
O bina da değildi.


Deniz...