YAŞIYOR BAK ÖLÜLER


Dost diye buna derim;baksana sen vefaya.
Katlanıyor da nasıl binbir türlü cefaya.

Bu yazın sıcağında hem hasta hem ihtiyar.
Dost’a bir selam için eylemiş terk-i diyar.

En zor zamanlarında;açmışlar kucak,yünden.
İnsanlık fışkırıyor baksan herhangi yönden.

Dört yüz kilometreyi;hastaca devirmişler.
Allah rızası için;bir fatiha vermişler.

Babamın çevresi çok,dostu vardı bir sürü,
Anladım ki bir çoğu çıkarından ötürü.

Oysaki Allah için sevmiş bunlar babamı.
İnsanlık denen bu şey yüceltiyor adamı.

Harıl harıl hazırlık;dostları gelecek ya.
Sanki babam gelecek,bizim oldu tüm dünya.

Oturdular sofraya babamın yeri bomboş.
Sonra kokusu geldi;gönlüm eylendi bir hoş.

Bilmiyorum zamanı,epeyce oturmuşuz.
Başka hiçbir şey değil,babamı konuşmuşuz.

Ne kadar büyükmüşsün,aşık oldum bir daha.
Sana evlat olmuşum;şükrettim ben Allaha.

Dost olmaya seneler;değil,lazım gönüller.
Yaşayanlar ölmüşler,yaşıyor bak ölüler.

Hoşgeldin ve hoş gittin,hoşçakal sen kabrinde.
Elbet kavuşacağız;BABAM,günün birinde.....


Mustafa YILDIZTEKİN