Zaman anlamsız!
Mekanda öyle’
Ölümün salındayım
Ya vurur kayalara
Ya çıkarır kıyıya.

Ömür tonaylar kadar ağır
Ölüm yaprak kadar hafif
Seviyorum mezarlıkları
Seviyorum huzuru.

Gün ışığı almamış kadar solgunum
Her yükü ben taşımışım gibi yorgunum.

Mağlubiyet alışkanlık yapar bir gün
Ne kadar uzaktır umutlar
Mutlu gözükmek olmadığın halde
Çırpınır birşeyler içinde.

Kayıp gittiğinde anlarsın varlığını
Anlarsın boşluğun bir işe yaramadığını
Dünyanın arka yüzü gibidir her yer
Kimi soğuk kimi sıcak bazen ılıman
Herkezde öyledir işte ılıman,soğuk,sıcak,

Birazdan geceni ortası olacak
Yastığımın altında kağıt kalemle yatacağım
Biliyorum uyuyamayacağım
Biliyorum yine karalayacağım
Sığmadığım dünyayı yazacağım
Öbür yıldızları
Öbür gezegenleri
ve öbür evreni yazacağım
Her zamanki gibi
Sanbahı çağıracağım...