Ben ölsem,
en çok ve en çabuk,
sen unutursun sevgilim,
öyle unutursun, öyle hızlı,
otobanlar yetişemez telaşına,
yeni yollar eklenir aklına.

Ben ölsem,
en sivri ağacı sen dikersin,
yetmez bir de meyvesinden yersin,
o kadar çok yersin ki meyvelerden,
kuşlar nasiplenir parçalarımdan.

Ben ölsem,
sularsın toprağı bu kuraklıkta,
gönlün el vermez toprağın çatlamasına,
ve o kadar sularsın ki beni,
toprak olurum, karışırım toprağa toprakta.

Ben ölsem,
avcunu öyle açarsın ki başımda,
yağmur diner, rüzgarı kesersin,
toprağın tozunu kaldırır fısıltın,
aniden çok yaşa der gibisin.

Ben ölsem,
sen yaşar mısın ki,
derelerden iner misin,
dağlara küsmez misin umarsız,
ardıma düşer misin vakit geçmeden?

Ben ölsem,
elbisenin kolları eskimez olur,
ellerin terlemez,
karşında kimse oturmaz,
hep gölge olur güneşli günlerin.