Sırtını dönerek veda ederken
Demişsin kalmaya değmez bu sevda
Bir zaman yoluna adak adarken
Uğrunda ölmeye değmez bu sevda

Zemheri demeden peşine düşsem
Yorgun yüreğimle dağları aşsam
Aşkıyla çağlayıp coşarak taşsam
Göl gibi dolmaya değmez bu sevda

Ay yüzlüne kıyıp karalamışsın
Lafı güzaf edip sıralamışsın
Kurşuni sözlerle yaralamışsın
Kadrini bilmeye değmez bu sevda

Tahirden zühreye köprüler kurup
Aşk dolu mektubu mendile sarıp
Kalbine uyarak kıyama durup
Namazı kılmaya değmez bu sevda

Ağlarken gözlerin hep için için
Sormuşsun kendine Allah’ım niçin
Omzuma yaslanıp dökseydi için
Yaşını silmeye değmez bu sevda

Deli gönül yeter ettiğin zulüm
Yetmiyor bu aşka ne söz ne dilim
Hoyratça sallandı yürekte dalım
Sararıp solmaya değmez bu sevda

Vuslatın atına binsem ona ne
Sevda ateşiyle yansam ona ne
Çaresiz mecnuna dönsem ona ne
Cana kor salmaya değmez bu sevda

Koca ömrü ona harcasam boşa
Şiir yürek benzer sanki bir taşa
Gelmedi ne dine imana haşa
Yüzüne gülmeye değmez bu sevda

Sevda Doğan Karakaş