VAVEYLA

Ya bu dünya karanlık ya benim dünyam zindan
Uzaklaştıkça gördüm yandığımı dumandan

Oysa viran yurduymuş, sevgisi yıkık çatı
Yüreği kömür kara, kalbi demirden katı

Nasıl yandımsa artık bende beni koymamış
Ey Gönül daha da yan, yâr canıma doymamış

Çıkan dumana değsin avcumda kalan küller
Ne gönül düşman olsun ne de yaktığım güller

Hep eyvallah diyerek sustum yaşananlara
Şimdi içim soğudu üfledim yananlara

Yalan dünyada yalan aşkı ona bıraktım
Baktım pişman değilim kalanımı da yaktım

Meğerse aşk çıraymış, gönül ermemiş yaza
İnanmak ķader imiş, yanılmak mutlak kaza

Aşkta arife yâr çok, mecnuna herkes Leyla
Hayat kambersiz düğün, ölüm sesiz vaveyla

Benim lügatimde aşk sevgilinin yoludur
Sevgiliye giden yol çilelerle doludur

Duyuyorum sana doğru yola çıkmış, ukâla!
Bir gönle giremeyen nasıl kavuşur sana?

Ey Allah ım sevgi bu mu? Cüretimi affeyle..
Attığı, ürküttügü kuşa değdi mi söyle?

24.06.2019
Seher A. Emrullahoglu