Bir ben de
Ben geçiyorum bu dünyadan.
Sessiz, usul usul.

Kimselere görünmeden,
Çalmadan kimselerin kapısını; kavga için.

Bir yumurta küfesi gibi zamanın sırtında
Kırılmaya alışık bir halde

Nice acılardan geçe geçe,
Kevgirden de beter yüreğimle.

Lakin yine de
Güldüğüm zamanlar da oluyor acı acı.

Ne çok anlaşılmazlık içinde cebelleşip dursam da
Olmayanları olmuş gibi gösterme huyum bile var.

Yoksa
Bir yalancı mıyım?
Seviyor muyum? böyle olmayı.

Ne olacak şimdi?
Bilinmeyen hallerim?

Oysa ne de çok ağır basıyor.
Sustuklarım...

Mesela
Hiç hedefim olmadı onla, bunla.

Çayın yanında çekirdek misali
Keyif verici geçici tatlar
Yani
Zihinlerde kalmayan.

Aşk mı?
Göze alıp her şeyi
Yeniden başlamak
Sana, bana.

Mümkün mü?
Palavra


Bilmem ben
Neyin peşindeyse millet
Zatende anlamadım.

Ne kadar yorsam da kafa
Ben mi?
Anlamadım...

Her neyse
Boş vermek lazım

Bin mana devşirir
Zihniyetler basit
Ben n`apim?

Sanki görmüş gibi
İçimde ki alaborayı

Sustum.
Ki...
Damgalar sın beni!
Bir çırpıda
Ortak mısın? hayatıma

Kolaydır ahkam kesmek uzaklardan
Yaşamadan
Ben gibi beni
Ben kadar...

Seni mi?
Yok canim
Daha neler.

Dile kolay gelir söylemesi
Yalan yanlış
Bir şeyleri

Kim kimin aklına gem vurabilmiş ki?
Yön verebilir misin? duygulara
Akar suyun yönünü çevirir gibi

Zaman akıcı geçer bazen.

Sen düşün (e) dur
Hayra yoralım düşleri

Ne çok düş kurar
Ne çok düş görür-dük.
Düş(tük)
Uzanmaya ç-alışan birbirimize

Düş/tük
Uçurumlar gibi gözlerimizden.
Gönüllerimizden içeri mi?
Güneş huzmeleri gibi

Hatıralar yüz mü tuttu? unutulmaya
Çiğnenmeye ramak mı kaldı?
Anılar
Tükürük kokan kaldırımlarda.

Ahh
İçim yanıyor biliyor musun?

Unuttun mu? beni
Unutmalısın.

Beni anlayabilirsin.
Ya da anlayabilirdin.
Anladın mı?

Keşke...

Ve bir şeyler bitiyor yavaş yavaş
Gün bitiyor, hayaller artarken.

Zaman eksik kalıyor hep
yarınlara.
Daha çok
Ve daha çok yaşama arzusu çöküyor insana
Hep tamlamaya çalışırken nefsi.

İşte öyle, içimizdekileri...
Örtmeye çalışırken üzerlerini.

Hatirladin mi
Ilk
Bir sahil kenarinda
Ulastik hayallerimize

Hain ya zaman
Simdi;
Kumdan kulelerin
Dagilmis tanelerine benziyor verdikleri

Sen şimdi
Ne anladın ki

Gel gerçeğe dönelim

Devleşmiş,
Göklere ulaşmaya çalışan,
Odun ateşinin alazları gibi
Yükselip, yükselip yorulmuşcasına
Yere düşmesi hali yaşamak.
Önce kor, sonra kül.

Esince
Bir deli rüzgar
Alarak kanatlarına külleri
Gökyüzüne nakşeder
İncecik, grimsi bir tül.

Çarpışır bulutlar
İki düşman gibi
Sağar hüzünle
T/onlarca acıları
Ağır ağır.
Sükuta vurmuş dillerde zikir
Selametle.

Bir kaç şiir, bir kaç resim
Biraz kahkaha sonra
Yerini buruk tebessümlere bırakan...

Sonra yollar, sonra?
Ağlamak da insanlar için.

Gülüyorum kendi halime
Nedense

Geçerken şu dünyadan
Ölme arzum senden önce...
Olmasa da umurunda
Bana ne.

Gelelim son söze
Yaz bi kenara aklinin

Bana ben gerek idi
Senden önce
Sendeki ben gibi
Benden önce...


Seni çok sevmiştim
Biliyor musun?
Yine de
Kimse
Kimseler duymasın...


Fatma Çiçek