İnsan özlemle bakmak istiyor,ayların bıraktığı mahzunluğuyla
Ne çâre ki işler öyle olmuyor,boğuluyorsun ıssız bir limanda.
Uzatıyorsun elini , belki fark eder diye
Eller kalıyor naçar, anlamsızca boşlukta.

Ümitlerin oluyor yarın için, tükenmesin diye vurursun kilit
Ya adam gibi sev o halde, açılsın kilit
Ya da gerçek yüzler serilsin ortaya , işte meydanlar
Mertliğindendir anlarım, göründüğü gibi olanlar.

Hatasıl kul olmaz, bilindik güzel bir söz
Senin her bir hatansa, güne dökülen bir köz
Şairlik bile uyanıyor, bu fena riyakarlıktan
Dur dedik, durmadın neden, çirkin nefse uymaktan.

Kırdın,döktün; ne perde kaldı ortada, ne de seyirlik
Şimdiki hislerimi sorma, kalmamıştır sanırım bende güzellik
Attın,tuttun, kara yılan gibi adeta soktun
Ne baht budur böyle, sana hayrandım
Elde,avuçta ne neşe, ne de sevgi bıraktın.

Bilmem kime şikayet etmeli feleği
Onun yağmaz bilirim üzerine ne kar, ne tipi
Çekilecek varsa çekliyor,ezelden beri
Anlayacak kul ,tutunacak dal aradım bıktım,
Faziletlere dönmüşsün sırtını, oldukça kabasın,
Yarınıma gülecek yüz, yüz bırakmadın.

Dertlerin silsilesi gelse artık üstüme
Değmez imiş anladım, çekilmez böyle çile
Vahalar yeşillense, bilinmedik çöllerde
Çözümü kolay bir soru kalmamıştır zihnimde
Aldın ahımı aldın, bende yok saygınlığın
Darılmaları özlettin, beni çamura batırdın
Elim tutmuyor kalem, yazmyıyor güzel kelâm
Dimağda bir bilgelik, şahsiyet bırakmadın…

Fedakarlık bilmeyen, bugünü görmeyen
Nasıl belirler nasıl, iyileri çinkinden
Ağrımayan yan kalmadı, uyan şefaat uyan
Sana sarılmaz artık, koldaki sızı ayan
Yürü dizlerim durma, senin ufkun aydınlık
Nefsi n bile gülüyor, kendine dön, bak artık…

Atalım köprüleri bence,dönmeyelim geriye
Geçmişte kalsın neşeler, bundan öte yok artık
İstemem dosttan teselli, kendimi bildim bileli
Taşırım ağır yükü, başkaları yaşasın asude
Gözlerden süzülsün bence,yaşın hükmü hediye.

Oğuzhan KÜLTE