Küçük yaşta yalnızlık,ona kadermiş,
Yenmiş hakkı küsmemiş, yine vermiş,
Hep af edermiş, “ben kimin ki “dermiş,
Dürüst, tok gözlü imiş, güzel babam.


Üvey ana, çileye çile katmış,
Eve alınmamış, ahırda yatmış,
Kin ve hasedi, gönülden atmış,
Hep Rabbine sığınmış, güzel babam.

Kem gözlere dur, kartal bakışı,
Yufka yüreği, bahar eder kışı.
Kıs kıs gülmek, iyiliğe alkışı,
Temiz titiz, insandı, güzel babam.

İşinde dürüst ol, kalite getir,
Ardından daima iyi söz ettir.
Sıla-i rahim bereket, rahmettir,
Az laf, çok sukut derdi,güzel babam.

Her yerde, insanlarla iyi geçin,
Derdi, Eşi dostu hep dindar seçin.
Çileler sefalar, biz kullar için,
Dili bir gönlü birdi, güzel babam.

Varsa olanı verir, açıktı eli,
Yoksa çok üzülür, olurdu deli,
İnsandı, bu devirde belki veli,
Hile hurda bilmezdi, güzel babam.

İkramı sever, gir bahçemizden al,
Çok üzülür, ağaçta kırılsa dal.
Allah’ın kulu ol, edebinle kal,
Kanaati bilirdi, güzel babam.

Yoksul ama şükrü bol, gözü toktu,
Rabbine duası, tövbesi çoktu.
Derdini içe atar, durumu yoktu,
Yolumuza gül ekti, güzel babam.

Koymadı ağza, içki ne sigara,
Esir alamadı, kıt olan para,
Gönlünde " iyi kulluktu" hep yara,
Yalanı hiç sevmedi güzel babam.

"Hak yeme, kalp kırma" idi sözü,
Arsıza asılırdı, güleç yüzü,
Dünyalık hırsı yok, kul olmak özü,
Çok Kur’an okurdu, güzel babam.

Hüzün sardı, düğünümün özünü, Hasta yatakta, zor açtın gözünü,
Son kez gördük, gelininle yüzünü,
Elimi zor bıraktın, güzel babam...

"Çocukla çocuktu “büyüğe emin,
Rabbine yakındı, ederim yemin,
Aldı kucağa, yürüdüğü zemin,
Adam gibi adamdı, güzel babam.
HAZİRAN/2019-Kaynarca