Ömür bitiyor gözümüzü açıp yummadan
Biz hâlâ neyin kavgasındayız
Gençlik yıllarımız
O çıvgın delikanlılığımız
Göz açtırtmazdı bize
Geceleri şafak derdik sokaklarda
Fazla değil
Toplasan dokuz kafadar arkadaştık
Halil Özer’ler, Remzi Doğan’lar
Sefer Şimşek’ler, Ali Bağcı’lar
Ve en hızlımız Özer Eke’miz vardı
Nasıl coştururduk küskün sokakları
Akşehir’de güller açardı
Bozkurt duruşumuzla bir Kürşat’tık !..


Kimimiz on iki eylül’de tırpanlandı
Kimimiz hastalıklarda
Bazılarımız kendi kendine düşman edildi
Veli Can Oduncu gibiler katledildi
Can bildiği arkadaş müsbettelerinden
Hapishanede son buldu yaşamı
Sonra biçildik kendi ocaklarımızda
Demek ki öyle istendi dağıtılmak için
Tarumar edildi ülkü yuvaları
Her birimiz savrulduk
Tutan olmadı ellerimizden
Olmadık işlere karıştı çaresizlerimiz
Sustuk, susturulduk
Bir el uzandı karanlıklardan
Bin bir parçalara ayrıldık özümüzde
Herkes baş oldu
Birbirimizi beğenmez olduk
Küfürler bile savurduk birbirimize...

Eski hatıraları yâd edelim dedim
Gittim Özer Eke’nin iş yerine
Yine hala dimdik ayakta milli duruşu
Çatık kaşları, kararlı bakışları sevindirmişti beni
Konuştuk, konuştukça coştuk
Daha bu ramazan gelmeden iki hafta öncesi
Geleceğin ülkü yolunu çizdik
Akşehir’in şanlı duruşunu yeniden başlatacaktık
Çocuklar kadar şendik
Yepyeni bir ülkücü hareket doğacaktı
Hayallerimiz o kadar büyüktü ki
Akşehir Ülkü gazetesini bile çıkaracaktık
Sonra ne mi oldu?..


Bu gün uğradım Ali Bağcı’nın mekanına
Bozkurt selamı ile karşıladı beni
Akşehir sanat okulumuzun ülkücülerin başkanıydı
O mezun oldu
Ben devir teslim almıştım okul başkanlığını
Öyle bir yiğitti o da korkusuz
Özer Eke, ben ve Ali Bağcı üç hilâldik okulda
Çetin yılları anmak için bugün başlattığım yazı serisinden bahsettim
Ali Bağcı, Özer Eke yer alacak yazı dizimde
Derin suskunluğun ardından
Ali, Gök-türk gözleriyle baktı derinden derinden
Özer Eke yok artık
Tanrı dağlarında uçmağa vardı
Şaka sandım, güldüm, inanmadım
Yok! dedi, bir hafta önce toprağa verdik
Kaynar sular başımdan aşağı döküldü, yıkıldım!..


Ah can Özer’im, şehrimin efsane adı
Sen nasıl gidersin bizi bırakıp
Ne büyük hayallerimiz vardı seninle
Tarlasında bir iş kazası hayatını alıp götürdü
Ansızın ölümler yıktı bizi …


Dedim ya; bir bir gider olduk
Sessiz sessiz göçer olduk
Biz bu davada heder olduk
Bu kutlu yolda ne çok yorulduk!..


Ruhun şâd, mekanın cennet olsun yiğidim
Mücadelen, hatıraların tarihe yazıldı
Ömrüm yettikçe o kutlu sancağı bizler götüreceğiz
Son Türk Ülkücü kalana dek!..


Zafer Direniş

…

18 Haziran 2019 Salı 21:45 KARABULUT