Kurtulmadım bunalımdan
Nere kadar gider bilmem
Gözüm yaşı kanalından
Akar gider neden bilmem.

Gönlümü koydum kafese
Tahammül eder mi bilmem
Bedendeki son nefese
Tahammül eder mi bilmem.

Delinmiş kafesin dibi
Nere gitmiş gönül bilmem
Yoktan gelen ruhlar gibi
Kayıp olmuş neden bilmem.

Kayıp olanı arama
Bulabilir misin bilmem
Mete der gönül yarama
Değmeyin kanar mı bilmem.

Mete Ekici

Bu şiiri,21 Aralık 1980 Pazar günü İzmir’de çayhanede çay içerken öyle bir ruh hali ile aklıma estiği şekilde yazdım.O tarihte nasıl yazdıysam olduğu gibi de siteye aktardım.O yılları bilenler bilir,anlatmaya gerek duymuyorum.Sadece aklımdan çıkmayan herkes gibi benimde gençliğimin en güzel yıllarının zehir olduğu,hayallerimizin çalındığıdır.Hiç birisine hakkımızı helal etmedik,etmiyoruzda.Gördüğüm tüm insanların yüzlerinde yarınımız ne olacak kaygıları vardı.O güzel günleri bizlere zehreden zirvedeki insanlara zannetmiyorum ki dua eden olacağını.Onlıarın tamamını Allah’ın adaletine verdik,ancak onun gücü yeter.Yorumu okuyanlara...Tüm okuyucularıma sonsuz saygılarımla.