Depremin üstünden iki yıl geçti
Herkeste onulmaz yaralar açtı
Çoğu insan başka illere göçtü
Depremzedelerin elin tutan yok!

Hala evleri yok rezil yaşıyor
Gece soğuk konteynirde üşüyor
Sefillik diz boyu boydan aşıyor
Depremzedelerin elin tutan yok!

Yakınları kayıp bilinmez nerde
Düşüne düşüne düşmüşler derde
öylesine yaşar konteynirlerde
Depremzedelerin elin tutan yok!

Ev gitmiş can gitmiş acı diz boyu
Çoğu terk eyledi şehiri köyü
Kaybetmişler elde olan her şeyi
Depremzedelerin elin tutan yok!

Depremden bu yana yüzler gülmüyor
Kaybedilen canlar geri gelmiyor
Nasıl yaşıyorlar kimse bilmiyor
Depremzedelerin elin tutan yok!

Gücü yetse herkes yapar evini
Asla terk eylemez şehir köyünü
Huzurlu geçmiyor gelen her günü
Depremzedelerin elin tutan yok?

İnsanlar her şeyden umudu kesti
Sesleri çıkmıyor hayata küstü
Kalmamış dünyada düşkünün dostu
Depremzedelerin elin tutan yok!

Garip ozan der ki içim kan ağlar
Ölen öldü gitti perişan sağlar
Hayatta olanlar kara yas bağlar
Depremzedelerin elin tutan yok!

Mete Ekici
Garip Ozan

Bu şiiri,06.02.2025 perşembe günü saat10.12’de derin bir üzüntüyle yazdım.Depremin üstünden iki yıl geçti ama acılar hala bugün olmuş gibi.Allah’ım ir daha böyle bir acı yaşatmasın.O kara günü hatırlamak bile istemiyorum.Komşularımızla birlikte çok acı çektik.O acıyı yaşamayan bilmez.
Okuyanlara saygılarımla.