Kiminin mazi kalbinde yaradır .Kimininde işte bu yitirdiği Canların kalpte dinmeyen acıları.Of bizler çokmu duygusalız.Bizler mi kanayan yaraya neşter vuranlarız.Rabbime inancımız sonsuzken var oluş gibi yokluğunda bilincindeyken yinede zaman zaman isyanlarda ,bir hastalık bir felaket karşısında niye bizim başımıza bu dert geldi gibi anlamsız sorgulamalarda zaman zaman şükürsüz hallerde ,bazen korkularda ,pişmanlıklarda ölümler karşısındada çaresizliklerde yaşıyor dualar dada yaşatıyor fakat alışamîyoruz mu desem kabullenemiyor muyuz bilinmezliklerdeyiz.Özledim düşüncesinden ziyade insanı asi gençliğinde yaptırdıklarının pişmanlığı sarıyor.Giden Anne yada baban yada her ikisinide zamanla kaybettiyde insan geçmişi sorguluyor,üzüntüsü yanında zamanında büyükleriyle geçinememenin artık her şey için çok geç olmuşluğun vicdanda açtığı yarayla yaşamanın zorluğunda kahroluyor kişi.Güzel aile bağlarîna ,düzgün kardeş ilişkilerine imrenerek zamanında hiç biriyle iyi ilişkilerde olamamanın ağırlığı ,her şeye geç kalmışlığın ağırlığı omuzlarında kabir başîndaki tövbelerin geçersizliğinde giden ler gitmiş her şey nafile artık.(Sizi yıllardır buradan tanîyorum.Yıllardır dostluğumuzun gerektirdiği muhabbet ve yazılarînız ,şiirlerinizin doğrultusunda Aileye ,torunlara Ve Rahmetli babanıza olan düşkünlüğünüzdeki O Çınarı kaybetmenizdeki özleminizi biliyorum.Çocuk olmak gerekmiyor eksikliklerini hissettiklerimizin yoklukları kalpte derinde yatıyor