Ağlamaktan yorgun düşmüş takatim
Umutsuzluktan uyuşmuş saç diplerim
Diz kapaklarım attığım adımlardan daha titrek
Bu yüreğe bir el uzatılması gerek
Karanlıklara hapsolmuş gülüşlerime gün yüzü
Sevgisizlikten neredeyse durmuş bu kalbe sevgi gerek
Tek isteğim samimi bir gülüş, sıcacık bir sarış üşüyen kalpten

Çok mu zor, sahicisinden birini sevmek ?
Çok mu zor, gerçek gömleklerini giyinmek ?
Dürüstlük hainlikten daha korkutur olmuş artık
Neden insanlık samimiyeti gömmüş toprağa ?
Hem de balçıklar sıvamış üstüne, çıldırmışcasına
Neden herkes olmuş yalancı, sevmeyenler neden birbirine sevgili ?
Sevgiyi bilmeyenler, neden diline sakız etmiş o inci tanesini ?
Erdem sayılmış üstelik, saydığım bu rezilliklerin hepsi

Çok mu zor, samimiyet diyarlarının kalpte keşfi ?
Çok mu zor, sevgi dokunuşlarıyla sarmak sevgilinin ellerini ?
Çok mu zor, kalpte can bulsun istediğim bu imkansızlıklar ?
Çok mu zor, gönlümün sevgili bir gönülde hapsi ?

Çok mu zor, tükenmiş bu türden umuda sarılmak ?
Aynı dilden konuşan, aynı yöne bakan, umut olup ömre dolan birini bulmak
Aşkı umudu en saf haliyle, bedende değil gönülde yaşamak, çok mu zor ?

17.02.2016