Gözlerine baktım, sanki ağlıyor
Sen de kaderine, yenik mi düştün
Derdin yürekleri, inan dağlıyor
Kanadı kırılmış, yaralı kuştun

Bilmem ki sevenin, ahı mı tutmuş
Hani bir yerlerde, zaman uyutmuş
Sevdiklerin ise, çoktan unutmuş
Issız bir derede, yosunlu taştın

Tutulur her yürek, insalık hali
Gülmez olur bazen, o gül cemali
Çimler üzerinde, şebnem misali
Yanaktan süzülen, bir damla yaştın

Aşk için ateşten, gömlek giyerek
Gönüle aldanıp, boyun e(ğ)erek
Olmayan duaya, amin diyerek
Yoksa benim gibi, sen de mi şaştın

Soğuk gecelerde, sendin ağlayan
Ağıtlar söyleyip, kara bağlayan
Yükseklerden düşen, sanki çağlayan
Deli ırmak olup, debinden taştın

Gözünün üstünde, görmüştüm yayı
Mevlâ’dan almışsın, en güzel payı
Kıskandırıyordun, güneşi ayı
Sen güzelliğinle, sultana eştin

Solmasın dediğin, sevda gülünle
Çizgiler kaplamış, çökmüş alınla
Ne yazık gördüğüm, sen bu halinle
Yine Lüzumsuz’un, derdini deştin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ŞEBNEM: Sabah nemi, yapraklardaki su ramlacığı, çiy