şu garip ve saf gönlüm var ya
o pak rengini bir anda feda edip de gitti
kahpe ve sinsi bir eyleme
oysa ki bir serçe kalbi gibiydi şu minnacık yüreğim
ve bu kötülüğün içinde içimde ki o çocuk bile titriyordu
öksüz kalmış biçare bir yürekle

deniz sessizdi rüzgar da çaresiz
sus pus olmuştu bereketli tüm bulutlar
ve bir olta boşu boşuna dalıp dalıp ta çıkıyordu
hiç olamamış bir eylemle
bir mızıkçının sesinde yaşam beyhude dolaşıyordu
umudun dalgaları paramparça büyümeden kırılıyordu
ihanetin kıyı ve köşelerinin dik engellerinde

günler neyi neden ve niçin kovalıyordu
hiç bilinmez ama
zamanın tez kaçışlarda olduğu da besbelliydi
ve kim bilir
nicelerinin de yaşamı tornistan olmuştur
tıpkına benim ki gibi
korkak bir mahluk gibiydi yaşanmamış zaman
oysa hiç gelemedi ki vuslatta ki o an
zira tüm kapıları her an sımsıkı kapalı ve tozlu
o ise hep gerçeği çiğniyordu bir nankör kedi gibi
çekemediğim bir azaptı bu içimi burkan
bir sigara gibi oldun hem kendini hemde beni yakan

böylece daha kaç senem boşa kürek çekecekti kim bilir
veya daha kaç oyun sahte çıkacaktı ömrümde
yanımda olmasına bile gerek yoktu ki
oysa bir tek selamıyla bile dirili verecektim yeniden
bil ki yanıp da tutuşan sadece bu yüreğim değildi ki
ruhum cehennem ıstırabında zoraki ağırlıyor
boş geçen seneler boyunca

oysa senle ben gülle bülbül gibiydik
ama bu fiyaskonun farkında bile değilmişiz bir zamanlar
dingili kopuk bu alemin geçmiş bir zamanında
hiç kopmayan zincir gibiydi ya ellerimiz
meğer ki ben aşkın karanlık yüzünde gezen
sadece bir şapşal maşuk imişim gönlünde

o karanlık hiç kalkmadı ki ömrümüzün üstünden
ve ben hep aydınlığa mahkum kalacağım ömrümce
bu yüzden hep don olacak yaşamımız
her halde beni gösteren yön şaşmış
illa ki yüzlerimiz de hiç bir gün gülümsemeyecek
bu yanılgıyı makber bile kabul etmeyecek

ne yazık ki çok kötü yanılmışız
meğer ki aşk ve tutku içimizde baştan ölü doğmuş.



(11.06.2019) AZAP...