3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
888
Okunma
ömür mü ki bu
hiç zannetmiyorum
yaşıyoruz işte
elimiz de kolumuz da bağlı,
hayat mı ki bu
öyle diyorlar
reçetesi ölüm
fark etmiyor ne geçi nede erkeni,
can mı ki bu
ruh ile inatlaşan
ceremesi iki nefes
soluksuz bulurken bir gün kendini,
dünya mı ki bu
güya dönüyormuş
altı üstü belli değil
başı sonu ona keza insafsızlığın mekanı,yeri,
insan o da ne
adı var kendi yok
var olan ise
cirit atıyor tersi,yüzü,iki yüzü,yüzsüzlüğü,
sonuç hiç sorma
varlığı yokluğuna bin pişman
keşkeler almış başını gidiyor
çıkmaz sokağa doğru her zaman ki gibi...
Berlin,11.06.2019
Talat Özgen
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
