hepimizin yaşadığı, o hüzün dolu zaman dilimlerini,bakir imgelerle tasvir edişleriniz var ya...O ruh halini,öyle bir sereserpe dizmişsiniz ki..yalnızlığın acısını avutmayan şarkılara sığınmanın da kar etmediği...gözyaşlarının o ucu yırtık resmi öpmesi var ya...soğuk bakışlı kentte,hüznün renk arayışlarında,katmerleşen hali...ve finalde de,iç alemlere yolculuk,hem de o hem yaşanası,hem de çekmeye yürek isteyen hüzünden vize alıp...muammalar yumağı iç alemlerimizin karanlık labirentlerinde sağa sola çarpa çarpa gezinirken,sislerin iç dünyamızın tercümanı olan şiirleri kaplayıvermesi...Serapa,tema ile imgelerin örtüştüğü bir ruh hali betimlemesi ile kendi içimize bakmaya çalışıyoruz...tebriklerim,yaşamın olmazsa olmazlarından olan,o gizemli ve sadece kendimizin eğilip bakabildiği iç alemlerimizden kareleri ,sereserpe yüreklerimize farkettirdiğiniz, o zaman dilimlerindeki betimlemelerdeki ustalığınızadır...selamlarımla...