Sen bir deli çaydýn, akar giderdin gönlünce,
Bazen coþup çaðlayarak, bazen mahzun ve durgun
Ve ben; yanýbaþýnda bir söðüt aðacýydým,
Sevdâsý salkým salkým, ezelden sana vurgun
Ömrü, seni seyretmekle geçmiþ, gözleri yorgun...

Ne sen, bir kez taþýp yataðýndan, yaslandýn gövdeme,
Ne de benim dallarým
Eðilip bükülseler de, ulaþabildiler senin derinlerine...

Sana hayran, sana âþýk, koca bir salkým söðüttüm
Sevdayý, hep öksüz bir yavru gibi sînemde büyüttüm
Kývrýlýp gidiþini izledim, hep kýskanan gözlerimle,
Ben yýllarý hicranla, ve hasretle öðüttüm...

Sen hep, kâh durgun, kâh coþup çaðlayarak
Gözlerimin önünden süzülüp gideceksin
Ve ben, çaresiz, hep o gidiþini seyredeceðim
Yine de, ömrüm oldukça, tükenmeyen bir umutla
Kavuþacaðýmýz günü bekleyeceðim...

Ünal Beþkese