Dilime dolanmış en zehirlisinden sarmaşıklar
Dolamış sarmış yapraklarını, ruhumun en karanlık dallarına
Zehrini akıtmış tenime, içime, katran karası hecelerime
Tutunacak dallarımı sarmış bir bir, kayganlaşmış o vakit yaşama tutunuşlarım
Ha düştü ha düşecek, ezilecek ayaklar altında bırakılan yaşlarım

Yüreğime yeniden mehtaplı geceler resmetmek gerek
Işıkları parıl parıl umuttan giyisiler giydirmek gerek
Ruhumun soluksuzluğuna, candan teneffüs gerek
Ellerim titrek, kanlı yaşlarım kırılgan dizelerime giz
Umutsuz titreyişlerine en zehirli ağlayışlar gebe bendeki dilin

Sevgili deyip de tutunacak bir el gerek nefsime
Öyle bir el ki, zehirlerinden arındıracak ruhumu
Sökecek tutunacak dallarıma sarılmış zehirli yaprakları
Öyle bir el ki, avuç içlerine akıtacağım çaresiz yaşlarımı
Omzumu ta yüreğine yaslayacağım
Ve orada damla damla çağlayacak çocukça kahkalarım
Öyle bir el ki, sabırla okşayacak saçlarımı, kahırlarımı
Gözyaşlarımdan okyanuslarda boğulmayı göze alacak gülüşleri

Ey sevgili,
Ey dilimin ucundaki hayallerimi çekip sinesinde çiçek gibi büyütecek kişi
Gelip de konmayı düşündüğün bu yürek ağacının dalları kirli, kaygan, kırılgan
Razı mısın tenine acı verecek bu kavuşmadan ?
Razı mısın canını közlere atıp kavuracak bu aşığa koşmaktan ?
Bu aşık ki yakacak canını belki her daim, kendi canını yaktığı gibi
Dökecek yaşlarını yüreğine, kendine yaptığı gibi
Bu aşık ki sevecek seni, hiçbir canın sevmediği gibi
Hep olduğu gibi, kendinden geçercesine, kaçarcasına, kendini unuturcasına
Tüm bunlara razı mısın ey sevgili ?
Razı mısın kendinde kaybolmaya, benlik dehlizlerinde boğulmaya ?
Sonra da biz olup, sonsuzluğun demlerinde savrulmaya ?


27 .11. 2015