Abdest
Ayakkabılarımı çıkartıyorum insanlığımı
Çorabımı da, milletimi de
Halkım üzerimde, kollarımı komşularımı sıyırıyorum
Ellerimi yıkıyorum
Ellerimle ayaklarımı ellerimi ve ensemi
Ağzımı burnumu çalkalıyorum
Kaç kere bilmem
Kaç şiir okuyacağımı bilmem
Abdest alıyorum şiir hemen okunmaz
Dua hiç okunmaz
Arınmak gerek beş duyu organdan
Ve yaratılış öncesine durmak
Duanın öncesi şiir
Şiirin sonrası dua
Oku! Oku ve oku arada ki dünyevi işlerini
Kaç rekât, namaz kıl, ben kılmıyorum
Düşünüyorum ve yazıyorum
Dünyevi işlerimi yazıyorum sonra okuyorum
Sonra dünyayı yürüyorum
Bir dua gibi çevremi dolaşıyorum
Ben inanmıyorum yaratılıyorum (yeniden)
Yemek yiyor yeni katık ediyorum bünyeme
Sonra düşünmüyorum düşlüyorum
Bir kadın oluyor, kavuşuyor ve sevişiyoruz
Bütün halkları soyunup dünyadan hepten arınıp
Evrende yalnız ikimiz
Sonra boy abdesti dünyanın suyuyla
Dünyanın suyu evrenin suyu toprağa
Biz topluma çıkalım, aldık!