sen,
sen ol bekleme baharı, yazı
bekleme düşsün diye dalından kirazı
büyümek yürek ister bil artık sende çocuk
sil artık gözlerin bakırından o vakit pası, ayazı




alabiliyorsan
al şimdi sırtına güneşi
resmet bir şiiri zemheri
bir resmi dillendir, evrenselleştir mesela
ya da bu yaşta evlat edin her acıyı hüznüne kardeş niyetine…


/


kimdir yol,
kimdir yolcu
tabanı delik yoksulluğun kiri mi
ya da zenginliğin topuksuz dikeni mi
dost bildiklerimiz yoksa hala bilemediklerimiz mi




yaşam kadar hafif
yaşayamamak kadar ağır bir travmadır hayat
devleştirdiğimiz gölgeler kadar aynasıyızdır aslında cüceliğimizin
kimliğimizin avcı olması av olmadığımız anlamına gelmez
ve kaldırdığımız kadehlere de dudaksızız baş kaldıramadığımız düşlerimiz kadar




biz kurakken
kime sebil olabilir ömrümüz
durakken biz kime adres olabilir ki gönlümüz
avucumuzda kıvrılan günebakanların yüzü temmuz olsun istedikçe hep
tüyü bitmemiş bir damla kasım düştü her diyetimizde payımıza




yağmur
bile içine akıtırken tuzunu
esirgerken aşk tenlere ruhunu
sorarım şimdi sana ey esirgemeyen tanrım
d/evrimleşmeden nasıl tasvirleşir, nasıl kimlikleşir ki aşk…











ilhanaşıcımayısikibinondokuz