sen,
eylül akşamlarımın vazgeçilmez türküsüsün
anadolu gibi saf,temiz
ve onurlusun bu gün
darmadağın yaşantın,gözyaşların
ve yarım asra adanmış,
ihanet yüklü bir çilede olsa
gözyaşım gibi kutsal
yemenim kadar inançlısın anne
ben seni ahmakların yazdığı ,
anlamsız şiirlerde hiç aramadım
kanayan gençliğimin şarkılarını,
suya düşüpte yandığımız günlere inat
sensizliğe sürülen
bir mermiydi yokluğun diye söyledim
çünkü
bir eylül yağmuruydun gözlerimde hep
ve kahrolayım ki sen
şehrin gülen tarafında hiç olmadın
ekranlarda kan,gözlerde yaş
yüreklerde isyan vardı belki
ve sevdalar
bit pazarında ucuzluğun sermayesiydi
oysa senden bana miras
bir sağlam yüreğim vardı benim
oda ,aslında bana yeterdi
bu yüzden maziyi andıkça
ağladığımı yine de gizleyemem kendimden
tuhaftır anne,
bazen de saklamak utandırır beni
gözyaşların
sel olup aksa da şimdi içine
bilirim,
garip kuşlar uçar masum yüreğinde
beyazlar içinde ayaklanırsa bir gün ruhun
senin değerin -o- zaman bilinir işte
ve nankörlüğün ah çekişi duyulmadan
kalabalık bir yalnızlığın içinde
dağılmadan biz bize
hakkını helal et ,
bir yıldız daha selamsızca gitmesin
kanayıp duran şu gönlümüzden...........