Şiir, imge,
İmge, sevdaydı O’nun için.

Güneşin batışı,
Nasıl batışı değil,
Rengi hiç değil,
Neden battığı idi,
Bilse de yarın doğacağını…
Oysa doğa, kanunu böyle eylemişti,
Her başlangıç bitmekti.

Yaprak, sararmak için mi doğar,
Ölüme yolculuk ne zaman başlar.
Aşk, yeşillenmeye başlayınca gönülde,
Şekillenmeye başlasın imge,
O’na olmadı,
O’nda olmadı.

Şiir, imge,
İmge, sevda idi O’nun için,
Ne imge buldu gönlünce, ne şiir yazdı…

Oysa şiir, imge idi O’nun için,
İmge sevdaydı…

Şair,
Yaşam, ne anlatır sana kısır döngünde,
Düşünsene…

Şiir, imge,
İmge, sevda,
Sevda, inkisarıhayal,
Mısralara uzak kalışın bu nedendendir.
Çözüm arama düş yolculuğunda,
Düşünsene,
Çözüm, belki sendedir…

Kişi, labirent mahpusluğundaki gibi tekrar tekrar dolaşır, dışarıya açılmayan koridorları, umutsuz sevdalarında olduğu gibi. İlki, umut taşır beraberinde; diğeri umutsuzluğu. Kişi, bilmez ki; en el değmemiş imge kendisindedir aslında.

İST. 17.06.08