pusatlansın ömrüme
adının her bir harfi

kaç gölgenin ardından
kaç bensizlik vurulur
sorsam sana bilemezsin
terkedilmişliğin hesabı olmaz

kaç kahır yerleşir yüreğine
kurduğun her cümle sonrası

bir ben , bir hasretin
bir de yaralı yanlızlığım ile dertleşiyorum her seferinde,

kâh umud kâh eyvâh kamçılar mı ruhunu
benim gibi.


anla ki;
yaralıyım ezelden beri ......
yorgunluğu arttıkça yılların
asileşir asil yüreğin kana dönük irinli düşünceleri

âh ki;
yaram bile yaranı kurtarmayacak
kor ateşten sevgili.

susma...

haykırsın yüreğindeki esirleşen özgürlüğünün sesi
boydan boya kırmızıya boyansın dudağın
güzel gözlerine hüzün kalbine gam düşmeden
düşümden düşüme düşmeden
önce


güzel gözlüm;


sonra ,


günahın semtine uğramasın hiç
karanlığı sevdiren bakışların


görmezden gelme ,
gözlerimdeki gülüşü
her görmezden gelişinde bilesin ki;
bir gül üşür.


gel
yarama dokun
emir say her sözümü
hatırla yara(n)mdaki yaranın devâsıdır hasretime hasretin
kaydolsun gecenin nüfusuna bir aşk daha

ve....

rüştünü ıspatlasın
yürek yarasından arda kalan rengi soğumuş külün
yârsızlığı yaralar yaralara ayna tutan bakışın


Vuslâtı kelam