“ Soğuk bir kış masalının sonuydu,
Senli baharlara yürüdüğüm sarı çiçekli zamanlar…”

Kal-ü beladan tanır seni gözlerim,
Ki; Levh-i mahvuzdan yazılmıştır adın ömrüme,
Harf harf dokunmuştur sesine ellerim fi’li geçmiş tarihlerde,
Hatırla;
Hem de Sırat-ı Müstakim üzerinde…

Bin yıl öncesinde sevmişim seni,
Mahşerin en tenha yerinde,
Araf’ta,
Cennete yakın,
Cehenneme, cehennemin dibi kadar uzakta,
Ve dünyaya gelmekle gelmemekin ağlatan kapısında…

De ki;
Ey kulum yol senindir,
Ab-ı hayattır sana verdiğim
Senin nedir yaradanından el açıp niyaz ettiğin?
Ve sonra dedim ki;
Yanına yazdığının yanına gitmektir muradım,
Ve sonra yine dedim ki;
Ey sevgili ne iyi ettim de geldim…

Ne iyi ettim de doğdum,
Seni de doğurdum yüreğime
Ne iyi ettim de ömür gurbetinde kıldan köprüde
Eline tutuşup bir avazda çıktım Kızıldeniz’den
Ve sen ey sevgili hoş geldin yüreğime Asa-i Musa’nın izinden…

Dedi ki; ey kulum ilk emirdir oku
Ama sev her şeyden daha öte,
Sevmekle başlar hayat ve dile ki benden
Sevdayla bitsin hayat…

Al götür yanında gözleri gözlerindir,
Nefesi sesin,
Canı canındır, can-ı cananın,
Sunduğum nimeti zat-ı şahsına
Sarı çiçekli dağların yamacından
Al getir kat-ı makamıma…

Soğuk bir kış masalının başıydı,
Resmi evraklara sen diye geçmişse de katib-i mukaddim
Aynı güne yazılmış senli kaderim,
Kulağıma üflediler adını ezan sesiyle,
Sevilmiş yüreklerin sur-u nefesiyle…

İyi ki doğdun,
İyi ki alıp getirdin
Yanına yazıldığım kara kaplı kitabın
Alfabesiz sayfalarından çıkarıp gönül tahtına,
Ey gözlerimin bakmadığı her yerde dahi gördüğüm,
Ey sevgili
En sevgili,
İyi ki sen yazıldın bahtıma…