19
Yorum
47
Beğeni
5,0
Puan
2025
Okunma

Peygamber (s.a.v.), yakın dostu Hz. Ebu Bekir’in kulağına bir gün şöyle fısıldamıştı. "Ebu Bekir, biliyor musun ben bir şeyi çok arzu ederdim. Keşke olabilseydi" diye. Sadık dost Hz. Ebu Bekir, bütün samimiyetiyle cevap verdi: "Allah’ın Resulu neyi arzu etmişti. Yapabilecek bir şey ise şayet, Ebu Bekir’in canı feda olsun. Hemen yapalım."
O ufuk insan şöyle buyurdu: "Ben şunu isterdim. Keşke annem veya babam veya onlardan biri sağ olsaydı. Ben de namaz kılıyor olsaydım. Ve ben namazdayken annem veya babamdan biri beni çağırsaydılar. ’Muhammed! Muhammed! Deselerdi. Ve ben de o an namazın içindeyken ’efendim, efendim’ deseydim. Onlar için namazı bozsaydım."
ilk annemin sesi dokundu kalbime
ilk annem öpmüş yanacığımdan
ilk anne demişim
en baştan
ve aşktan
ki ilk sen
annemin gözleri gibi bakmıştın mavi...
annemin etekleri arkasına saklandığım karanlık
kanatlanmış yusufçuk
o
kadim korkular
hep tek başıma ağladım
ve bi başına bağlamak içinmiş karalar
denizler gibi
bağladım
dalgalara çarpa çarpa boy verdim
kıyıları severdim
yılları devirdim
çakıl topladım
dağ gezdim
ırmak boyu
toprağımı
çiçek çiçek işledim
şuncacık çocuk ellerimle
güneşimle
çağrışın
anne...
en çok senin sesin yakışıyor adıma
hala kulağımda "gülii" deyişin
bütün kapılardan senin girişin
sarıl bana...
5.0
100% (38)