Çoğalır damla damla, taşıyamazsın ayrılığı,
Göz yaşları, katmer katmer ediyor gurbet,
Ulaşmak zor, yalnızlığa sürüklüyor yarada,
Tutsak edilmiş nefer gibisin, var ise gurbet...

Hasretliğe sarılı, kos koca bir dağın ardımı,
Gözümde devrilmedi kara gözlümün gölgesi,
Bütün odaların yak ışığını, karanlık gitmez,
Yankılanır duvarlarda, tükenmeyen o sesi...

Bilmediğin macerayla katıldın uçurumuna,
Resimlerini asıyorum görmelisin başucumu,
Bir tanesi en üst basamağında merdivenlerin,
Unutturmuyor seni, terletiyor bak avucumu...

Böldüğümüz her ekmek, huzurdu o zamanlar,
Bambaşka bir güzeldi her duruş, her davranış,
Şimdi tozlu pencereler, yüreğim taş duvarlar,
Koparılıp yerinden, bilinmeze gitti bu aldanış...

Sanmam, yüzlerce giden hiç mi acı duymadı,
Deldi bir çok çeliği, göğüste açtı korkunç yara,
Doğar hasret, sevinçsiz, yığın gurbet gününde,
İki yerde yıkık ruhlar, bekler kim yaram sara..

Tepmiş sin rahatını, boynu bükük mutluluğun,
Gözlerin kal dediği unutuldu, uzak hudutların,
Buz tutmuş yüreğinle, usulca gittin sere serpe,
Uçup giden kuş mu oldular, nerede umutların...

Gurbetin gözü kara olur, sana bana acımaz,
Şefkatsiz, soluğunu keser, geride kalanların,
Gerçeğin bir yeri olduğunu bilmez insanlar,
Göstermez cemalini, gitmeye aldananların...

Ayrılıp giden sevdalılar, yitik olur gurbet ile,
Acımasız perdeler açılır, kader penceresinde,
Bizim ki, uzun acıyı, doyasıya sindirmektir,
Yolun uzar, benlik yiter, gurbet neticesinde....

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.