Görmüş geçirmiş biri gibi, derin sevgiyle baktım,
Ruhu şölene çevirirdi, huzur buldum gözlerinde,
Kimse görmesin ne kadar güzel, saçlar her şeyim,
Kalbi altın sanıp, istedim ki, var olsun kaderimde...

Dinle şu söylediklerimi, bir kenara yaz hayat,
Kenarında köşende, acı dolu hasretliğim olsun,
Uzun uzun anlat aşkımı, boşalt, mavi göklere,
Bunca hüzün günlerimi, alemi, cihan duysun...

Kara gözler için gece boyu ağladığım olmadı mı,
Ben hıçkırığımı solurken, uykusunda ne yapar,
Uykularda bölünürüm, buhranlı kabuslarımla,
Ay ışığının konduğu gece, rüyasına ne katar...

Evrenin dileğiyse, yürek yakar, can kavurur,
Boynum buraya bağlı, nerelere gidebilirim,
Cömertlik bağı yok, mutluluk sunmaz bana,
Gönül borcu öderim, nasıl huzur bulabilirim...

Aklı yakan acı yerleştirdi göğse, sineme doğru,
Oysa, gök yüzünü kaplayan hayallerim vardı,
Umut biriktirdim yürekte, kumdan kale oldu,
Gönül, nazıyla tekmelenip, yıkılmasın umardı...

Gözlerimi kapatınca, aklıma gelir tüm hayali,
Gözlerini düşünerek, bakar dururum hep göğe,
Gölgesiyle sevişiyorum, avutmaya o yetmiyor,
Donarken düşlerim pencerede, el açarım göğe...

Düşündüm de bu ara, duygularımın anlamı yok,
Hak etmediğim kimsesizlikle, bıraktı çaresizliği,
Dört duvar arasındayım, içine sığmaz dururum,
Kaldırmıyor yüreğim artık, bu derece sessizliği...

Mutlu eden mutlu olur, yanına kalır mı sanırsın,
Merhametli kimse görmem, kaderimin peşinde,
Bitirdin hayat denen, ömrümün güzel çağlarını,
Hiç bir yere sığmadın sen, ne buldun, gidişinde...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve /Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.