Dedim ya kuş neden kanatsızsa uçamaz?
Kelebeği kozaya, koymak reva mıdır hiç!
Bir ceylanın gözüne mil çekenler olursa,
Elma kurdu elmadan sebepsiz kovulursa,
Bu dünyada kalmaya, acep değer midir hiç!
Bir gönlü kırabilmek, fikirleri hor görmek
Karıncanın evinden tane çalmak hoş mudur?
Bir çocuk gülüşüne, hasret bırakılır mı hiç?
Bir canın ölüşüne sessiz kalınır mı hiç?
Ayaklar yalın olsa, yollar dikenle dolsa;
O yolda yürüyene, çarık olmak çok mudur?
Mutlu ettikçe doğan, mutluluklar yok mudur?
Göklerden indirilen sular kadar saf olmak
Suları seyre dalmak, sularda canlar bulmak
Kirlenirse o sular neyle çıkar lekesi
Suları da kirletmek gönle zul değil midir?
Bin vatan parçasına namert de dokundu ya!
Dünyanın dört bir yanına kirler aktı baruttan
Sularda karar dı ya, o tertemiz sular
Ateşi söndürürken ateşle bir oldular.
Vicdan dirilir mi hiç! Ki sular berraklaşsın
Sudan yaratılanlar kemalle insanlaşsın.
Her gün duyulan sesler, kalpleri çok yormakta
Gözler gördükleriyle utanmış ışıklardan,
Gökkuşağı yedi renk saçarken semalarda
Bir umut hep var sanki, Kaf dağından uzakta
Kırıntı dahi bizden, hak sahibi aslında
Kulaklar duymaz olmuş, gözler görmez ne fayda
Mahzun gönüllerde de; bir can varmış ne fayda.
Kırılanlar kaynar mı? Ağlayanlar güler mi?
İnsan olan duygular, bilmem geri döner mi?