29
Yorum
80
Beğeni
0,0
Puan
2354
Okunma


Bünyeye ağır gelen yürekte ince sızı
Sadrımızda yükselir nice efkârlı dağlar
Öfke, umut birlikte yığdıkça imkânsızı
Dost ve düşman yurdunda konar göçer otağlar
Uçurumun dibinde kuşkuya düşen benlik
Esir aldıkça bizi aynalaradır şenlik
Biz; zamanın içinde yaşam; bize dikenlik
Çabamız elimizden tutup hayata bağlar
Siyah beyaz tenliymiş kimseyi ayırmadan
Dağda kurdu kekliği çiçeği kayırmadan
Sevgi ilinde küsüp kafayı sıyırmadan
Ters gidene direnir düzlükte coşup çağlar
Kıymet bilenle taşır vefanın sandığını
Kötü günde anlıyor yanında sandığını
Eskiden aldırmazken sonra usandığını
Gönlü yoran herkese giden yıllara ağlar
Asiliğe aşına ruhumuz karakolda
Aklarken dertlerini saklar kendini çulda
İnsanlığımız garip gölgemiz tenha yolda
İçimizdeki ölü dirilmemizi sağlar...
Nezahat YILDIZ KAYA
Edebiyat Defteri’ne ve sayfamı ziyaret eden herkese teşekkür ederim.