Gecenin vedasıdır gündüzün gelişi
Şafak çizgisidir kopuş
Yorgun gündüzün uykuya dalmak için
Ufka başını yaslamasıdır kopuş
Bir ekmeğin yenmesi için
Emekçi ellerin lokma yapmasıdır
Bölünen her parçadır kopuş
Taa Büyük patlamadan beri
Uzayın derinlerine doğru
Aldığımız yoldur yaşam denen kopuş
Kavuşuma uğramış
Biri natal diğeri transitin
Tutkulu bir öpüşten sonra
Yeniden kavuşma maksadıyla
Ayrılmasıdır Kopuş
Seni görmek ve seni sevmek
Tüm günün 1 saate evrildiği
Koca Haftanın 1 günleştiği
Zamanın bereketsizleştiği
İzafiyet Teorisinin yenildiği
Einstein’in delirdiği andır Kopuş
Bekleme anındaki yüreğimin
İzafiyet Teorisine küfrettiği an
VE Çığlığıdır kopuş
Sensizlikte saatler bir gün gibi
Günler hafta gibi hele
Allah’ım ne bu çile
Beklemek ölüm gibi
Seni tekrar görürüm diye
Elveda diyerek ayrılırken
Gülümsemene son kez bakıp da
Yine umutla yanından ayrılmaktır kopuş
Hangi sidikli çile ve hüzün
İşese de zarar verir ki AŞK duvarına
Zalimlerin ve Nankörlerin sidikleri
Ne kadar zarar verir ki sevdamıza
En dip de yıldız düşüklüğü
Verse de hüznü kalbe
Gerçekten anlatır bilene
Seni en çok kim düşünüyor
Ve Seviyor diye
#AyhanÖzcimbitŞiir