Bizler meslektaşız hep, aynı tekne içinde,
Ayakkabıcı derler, hepsi farklı biçimde...
Kimisi saya diker, kimi yapar kalfalık,
Meslektaşımız çoktur, oluruz kalabalık...

Dost başa bakar imiş, düşman ise ayağa,
Kimseye düşmanlık yok, girmişiz yeni çağa...
Kutsaldır mesleğimiz, gönlümüz çok geniştir,
Bütün meslektaşlarım, kendi işinde ağa...

Belki çok kazanmayız, diğer esnaflar gibi,
Ama iyi meslektir, çalışırsan kuvvetli...
Çok iyi de yerlere, gelen arkadaşlar var.
Giyecektir nasılsa, ayaklar iskarpini...

Baba mesleği işte, bir türlü vazgeçmeyiz.
Bundan ekmek yiyoruz, geçimimiz tertemiz.
Emeklide olduk bak, sürüp gider ismimiz.
Mesleğin cilveleri, olursa da çeşnimiz...

Yıllar yılı meslekte, güzel günler geçirdik.
Bazen ağladıysak da, dik durmasını bildik.
Kaderin yazısıymış, ayakkabıcı olmak,
İyi ya da kötü gün, mühim olan dost kalmak...

Fabrikaları olan, arkadaşlarımız var.
Atölyede çalışan, istemediğin kadar.
Meslekte çalışan çok, herkesin alnı terler,
Biz buyuz işte dostlar, ayakkabıcı derler...


AHMET ZEYTİNCİ