İHTİYARLIK ŞİİRİ (Gülce Buluşma)

Gün guruba dönünce, koşar gelir karanlık.
Gölgeler uzar gider, dev kesilir fidanlık.
Ürpertir yürekleri, tir tir titrer canlılık.
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Ömrün son deminde gelip postun serince,
Kalkmak nedir bilmez ki; Çökünce ümüğüne.
Kırış kırış yüzünü, aynalarda görünce,
Güç takat kalmaz dizde!
Tökezler olur insan, hem tepede hem düzde.
Kararır dünyaları, fer kalmaz gayrı gözde,
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Sevdanın doruğunda, yâr peşinde koşulur,
Dik yamaçlı dağ bayır, kızgın çöller aşılır,
Ne çabuk geçti yıllar diye, buna şaşılır!
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Mızrap vurunca tele, nağmeler duvaklanır,
Nar denilen ateşte, ne günahlar paklanır,
Sevdalar kucaklanır, düşünceler aklanır,
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Canından can istense, canana verir âşık,
Göz bebeğinden yansır, titreyen cansız ışık,
Deva diye içilir, zehirler kaşık, kaşık!
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

Böyledir yalan dünya, ömürler öğütülür.
Yalnız çileler değil, ne acılar güdülür,
Ne kadar yaşansa da son durak denen yere!
Elbet bir gün gidilir.
Gençliğin ümüğüne, çökünce ihtiyarlık!

ALİ GÖZÜTOK
15 06 2011