Hanım Konağı‘nda bir hanım oturur
Dar bir vakitte Kasımpatı‘ları seyre durur
Kalbinden içre bir şiir süzer
O şiir ki benzemez gazel okumaya
Benzemez kuşluk vaktine
Göğü kanlı bir akşamüstüne
O şiir kanatır kendini mısralarınca

Sapana taş konulmuş
Öter serçe
Öter gözlerini yummuş

Hanım Konağı‘nda bir hanım uyku uyur
Islak kirpiğinden gocunmaz
Selamet düşleri zulasında durur
Kalbinden içre bir dere akar
O dere ki yıkanmaktan öte aklar
O düşler arındırır kendini kendi sularında

Sapana taş konulmuş
Öter serçe
Öter gözlerini yummuş

Hanım Konağı‘nda bir hanım oturur
Yüzünü dökmüş, aynalara küskün durur
Eğri kaş, kara göz, gül dudağa küskün söz
O sözler ki sırdan öte kara çığlık
O çığlık ki kara kıyamet
Cennete sırt dönmüş bir ayet

Sapana taş konulmuş
Öter serçe
Öter gözlerini yummuş