YÜZSÜZLÜĞÜN DANİSKASI

Yarın yoktu benim için.
Geçmişimi sorsanız cırcır böceği .
Ve bu gün tavana boş boş bakma günü.
Asude hiç aramadı derdimi dinlerdi.
Vedat sabah bir kez bana yazdı.
’’Akşama dışarı çıkalım mı kız’’
’’Seninle karaoke gecesine gidelim mi?’’
Genelde şey derler, benden bir bok olmaz.

Varoluş sebebini kaybetmiş bir kadınım.
İçim burkuluyor o kadar.
Ne hissettiğimi kimseyle konuşmadan
Geçenlerde bir kuşu besledim sadece.

Sarılınca sakallarına dokunacak kimsem yok.
Sıcacık bir boyunu koklamayı özlediğim de.
Ben annemi bile özlememiştim oysa.
Kafayı yemiş olmalıyım.
Dupduru sularım kirlenmiş haldeyim.
Birini mi kaybettim ki ?
Demir kapılar ardında yılları mı bıraktım ?
Dağılıyorum.
Çok dağılıyorum.

Bazen bir konuşmanın ortasında donar bakışlar.
Sarılınca düzeltemediğimiz şeylerde olur bazen.
İlleda özlemeyi yaşamak için saat 3 mü olmalı ?
Çok konuşmak yerine çok yazmak mı işe yarar ?
Sahtelikle dolu yaşam şükretmek mi gerekir ?
Yüzsüzlüğün daniskası !

Kırıntılarımı yüreğimle toplamaktan bıktım.
Saçımı maviye boyatmak istedim.
Ayıcık baskılı pijamalarımı çok ihmal ettim.
Arjantin dizilerindeki saçma aşkları özledim.
Aman özle özle nereye kadar canım!

Nane limonlar faydasız.
Futbolla ilgilenmiyorum.
Camların önündeki kaktüslerden bana ne.
Ama ben de öyle bir gerizekalıyım ki
Kayıplarımın kaydını tutmak gibi bir hevesim var.
Mantıklı bir sebep bulamıyorum.

Bak aklıma ne geldi hayat.
Yalnız öyle hemen celallenme
Sövsen de, sarılsan da, tek kelime etmesen de
Anlatacak bir şeyimin kalmamasından korkuyorum sadece.
Daha fazla dayanamayacağım.
Bana minicik bir kuş alın.
İçimdeki deliler zaten dünyadan bir haber .
ARZU GÜNAL / 18.4.2019