izbe köşeleri tutar bütün yangınlar
yalnızlığı soluduğunda yatağın.

ne kadar keskin olursa olsun
gözlerin
alevin gözükmez,
gören olmaz
rakamları kalır sadece
yılların,
parmaklarına zor sığan
kurşun kalemlerde.
sıkça bahsettiğin dostların,
ele avuca sığmaz çocukluğun
ve güneş
ve yağmur
ve bilcümle imgeler
dönüşür çiy tanelerine.
uzaklaştıkça ufuk,
en çok gezindiğin yamaçlarda.
otobüs camlarına kazınmış
seyir defterin,
tozlu raflarda biriken
el yazıların,kitapların,
dost toplantılarda bırakılan
izmaritler,kahveler,şarkılar,
bahçenizdeki tüm bahar,
ve anımsadığın kadar kır gezileri,
ilkokul yıllarındaki ilk aşkın,
çocukluğunda yorulmak bilmeyen
ayakların,bacakların,
derme çatma yaptığın
yada yapamadığın kızakların,
teyyarelerin bıraktığı iz kadar kalır
izbe köşelerde görebildiğin.

yapışsada vücuduna esvabın
ıslatsada çiy taneleri saçlarını,
kirpiklerini,
ellerini,
üstüne çöken ayaz
üşütmez izbe köşeler kadar
usunu,
yüreğini

Ayılana kadar içmek en iyisi…


Ersoy ÖZÜLKÜ
14/06/2008