Delik deşik ediyorum gövdemi
Mor alfabeden silmişim duygularımı
Kadın yok,
ham karayel eser kuzeyden
Bıkmışım bu kokorita molita düzenden
Sus usta...!
Kadın yok
Hesap sorma bu kalemden.


Çok uzun bir tünelim
Vakit tamam demekten yoruldum.

Içimde kaygılarım’ ucunda ışık
Duvarlarımda gözyaşları
vurulmuş sırtıma kambur
Islatmıyor şehirlerimi
dokunmuyor tenime yağmur
Sus oglum be
Kadın yok...

Zamanı susturmuşum güya
özgür degil ki beynim 
Ne yazarsam üşüyor ellerim
düşüncem yalnız
Tutuşmuş ateşte yanar son bir yaprak
sızılara boyun eğer gölgem
Bırak peşimi hasret
Ölümü sevsin toprak.

Hortlak heykeller hep kral
kıraldan öte...
Yönetir mezardan güneş görmeyen
En uslu çocuklar dün yanınızdaydı
şarab ikram ettiniz mi?
Ben sıcak kömbe ekmekler getirdim..
Sizler yiyesiniz diye
Kadın yok
Şarabın keyfini çıkar..
Günahkârın cebimden ne çıkar