.. Biliyorum ama
Tanımıyorum ..
O güneş görmeyen merdivenlerin başında,
İliklerine kadar işlemiş saygı emaresiyle,
Elleri ceketinin düğmesinde,
Arzuhal etmekte olan
Sensin .. Biliyorum ..
Ordasın işte, sağ çapraz karşımda.
Elimi uzatsam,
Donkunacak kadar yakınımda,
Yüreğimi açsam, sanki yıllardır orda ..
Ama ne var ki,
Tanımıyorum seni..
Ne sevdiklerini, latifelerini, düşüncelerini
Ne de gönül dergahını ..
Güneşte kısılan gözlerini ,
Yüzündeki o manidar tebessümü ve isminden
gayrısını bilmiyorum ..
Ama sensin .. Biliyorum ..
Ne dibe ne de kıyıya vurabildiğim
Ruhumun umutsuz çırpınışlara demir attığı o deniz ,
Belki de hiç varamayacağım o menzil ,
Sensin .. Biliyorum ..
Aynı mekanda olsak bile
Bakışlarına nazır olamadığım
Ve aylarca mantığa sığdıramadığım özlemlerimdeki ;
Sensin .. Biliyorum ..
.. Biliyorum ama
Tanımıyorum ..

..! Vadideki Zambak !..