Mavi bir örtü dilleniyor
Üstü örtülü rahlenin doğurgan tininde
Yadsınamaz bir aymazlığın da hicvi adeta şiir
Kör gözlerden sakınıp da gözünü,
Bakan körlerden yana derdi telaşı kalemin.

Sönük mavi’nin titrinde
Yorgun bir yorgan
Örten zaaflarını günbegün
Yorgun koşuşturmadan
Aşkın da rabıtası her yüklem:
Sevilmeden seven bir yürekten kopan o nida
Sanrılar mertebesinde
Baş şehri acının
Derli toplu bir güncenin de mimarı iken iman.

Diyezler ve dehlizler;
Sanrılar ve gerçekler;
Elemle benzeşen hazan
Sazanların mekânı tanıdık bir seyir
Ve tüm saflığı ile inanan aciz bir kul.

Ne de şatafatlı bir ölüm/müş adeta
Kayıp mezarımda açsa da yediveren gül.
Aşka ırmak her şiir
Ve şiire de baş şehir hüzün:
Kopup gelen uzak diyarlardan
Kâfir notalar
Bozguna uğrayan varlığın tüm haşmeti ile
Terk edilmişliği.
Kâfir bezirgân başı
Yalancı sobe
Kim varsa yanımda elim de hep sende.

Varlık ne kinayeli ne de zanla muhatap
Aşkın hulasası duman edilmiş bir kaygı
Kayıtsızlığın da harcı
Hep elem:
Zulümle eşleşen bir ölüm bazen
Ne zamanki yaşarken ruhu çıkmaza giren
Soytarı bir imgeden alırken hıncını
Sezilerin sağanağında
Külfetle yüklenmiş bunca zehri
Üstelik neden?

Kayıtsız kayıtlar
İbaresi kayıp aşk meclisi
Yürüse de göremez ki önünü
O sergüzeşt beyitler.
İki lafın belini kırmaktansa
Sessizliğe bürünen bir mama
Aşkın ve şiirin ihlali elbette
Hakkın nezdinde sadece bir virgül.

Sonlanmadan ömür ve niyaz
İhya edilesi her özne
Katlanarak arşa çıkar yığın yığın imge
Ve çetrefilli yüreklerden sızan
Hazana mazhar bir şiir olsa keşke baharın seyrinde.