Ah şu zaman tutulmuyor avuçta
hasretin adı çocukluk
özlemin adı çocukluk dünyamda
Tek dileğim şu acımasız zamandan
gidebilsem çocukluğuma takılı kalsam
hep çocuk hep mutlu olduğum boyutta
Ah şu zaman ne tez geçti
Sokaklarda hırs ve heyecan ile misket oynadığım günler
oysa dünyaları verseler
gariban kelebeğin bir günlük ömrünü benden
kaçarak geçirdiği güne değişmem
babamın işe gidiş saatinde kendimi sokağa atışımı
kaldırımın soğuğuna aldırış etmeden oturuşumu
heyecan ve sabırsızlıkla oyun dostlarımı bekleyişimi
Şimdi geçerim o sokaklardan
oturduğum kaldırıma bakarım özlemle,hasretle
anılar canlanır usulca zihnimde
dayanamayıp otururum çocukluğumun her şafağında
usanmadan oturduğum kaldırıma
Bir tebessüm belirir yüzümde bir an çocuk hissederim kendimi
Ta ki geçenlerin "deliye bak gülüyor kendi kendine"
dercesine bakışlarını görünceye kadar
bak yine kursağımda kaldı çocukluğum
uzun lafın kısası o günlerin mutluluk ve heyecanı
yerini yaşanmışlık ve anılara bıraktı
AH ŞU ZAMAN TUTULMUYOR AVUÇTA