Bu dünyada bir ağacım bile yoktu

Yaşama savaşım mücadelem
çocukluğumda
gençlik yıllarımla devam etti


Olgunluk yıllarım benim için
başarıda zirve yaptığım yıllardı

Kurduğum hayallerimin gerçekleştiği
senelerimdi


Yapılanmayanları yaptığım
söyleyemediklerimi söylediğim zamanlardı

Gerçekleşmemiş hayallerimin
teker teker gerçeğe dönüştüğü yıllardı


Öz benliğimden karakterimden
ödün vermediğim

Dim dik sağlam iradeli
karadeniz çocuğuydum


Büyüdüğüm yaşadığım yerlerden
ailemle beraber

Geçim sıkıntısı yüzünden
terk edip İstanbul’a gelmiştik


Çok ağlamıştım
hep içimde ukte kalmıştı

Köyüme özlem duyardım
hayaller kurardım


Köyümü kafamda sürekli hatırlar
mutlu olurdum

İçinde oturamadığımız yeni

Üç katlı ahşap evimizi


Tarlalarımızı, ineklerimizi, çam ormanlarını
arkamızda bıraktık

İstanbul’a geldik
her tarafında gökdelenler binalar
betonlaşmış yapılar vardı


Burada ne tarla ne inek nede orman vardı

Su içecek çeşmesi bile yoktu

Ağaç yok kuş yok orman hiç yok

Keşke gelmeseydim diye geçti içimden


Doğada yaşasaydım

Bende doğanın içinde kalsaydım
dedim kendime

Deniz, orman hayvanlarla iç içe
bir yaşam bulsaydım


Yaşamı kana kana
köyün çeşmesinden içseydim

Tarlasında domates, patlıcan yeseydim

Hayatın anlamını bütün benliğimde hissetseydim


Havasıyla, suyuyla, toprağıyla
topraktan fışkıran bereketiyle
nimetiyle

Allah’ın bize sunduğu yaşamıyla


Keşke doğduğum köyde kalsaydım dedim
kendi kendime

Orada okuyup orada yaşamımı devam ettirseydim

Daha mutlu olmazmıydım


Pişmanlıklarım, gözyaşlarım, keşkelerim

Boynu bükük
terk ettiğim köyüm

Hep seni düşünüyorum